บีเกิล Beagleเป็นหมาเรียบร้อยและสะอาด และเมื่ออยู่ในบ้านมักจะไม่เห่า ด้ายหางที่กระดิกน้อยๆ และหูตูบที่กระพือไปมา มันก็มักจะเล่นกับเด็กอย่างสนุกสนาน เวลาเด็กๆเจ็บป่วย บางทีมันก็รู้จักปลอบด้วยการเข้าไปเลีย แต่กระนั้นเองยามที่ออกไปพักผ่อนสุดสัปดาห์ในชนบทกับเจ้าของ หมานิสัยเรียบร้อยตัวนี้จะลุยตามทุ่งตามป่าไม่ลดละด้วยความทรหด ปากก็บรรเลงไปด้วยเสียงอันแหลมให้กระต่ายป่าตื่น
ไม่ว่ากระต่ายพันธุ์ไหนมักเป็นคู่อริของมันเสียทั้งนั้น เพราะบรรพสุนัขเชื้ออังกฤษของมันนั้นเคยล่ากระต่ายมาตั้งแต่สมัยพระนางอลิซเบทที่ 1 โน้นแล้วโดยเลี้ยง "บีเกลนักร้อง " เอาไว้ทั้งฝูง เมื่อกาลเวลาล่วงไป สายเลือดนี้เลือดนี้ก็ได้พัฒนาติดต่อกันมา ในกลางศตววรษที่ 19 พาร์สัน ฮันนีวูด แห่งเอ็สเซ็กซ์ ได้พัฒนาสายพันธุ์เป็นที่ถูกอกถูกใจ และถูกตา บรรดานักกีฬาอย่างยิ่ง ทำให้เกิดเป็นทีนิยมกันอย่างกว้างขวางในเกมกีฬานี้ตลอดไปจนถึงหมาเองด้วย
หมาฮาวนด์ ของฮันนีวูดจัดเป็นหมาบีเกิลยุคใหม่ชุดแรก ดูๆแล้วเหมือนอิงลิชฟ็อกซ์ฮาวนด์แบบย่อส่วน เพราะมันคอยกระตุ้นให้เหยื่อต้องขยับตัวอยู่เสมอ แต่ไม่ทิ้งระยะห่างจากพรานนัก ขาตรง ยาว และมีขนสีเดียวกับฟ็อกซ์ฮาวนด์ หูตกมาถึงเกือบปลายจมูก ตาที่ห่างกันนั้นดูอ่อนโยนและวิงวอนในแววตา แต่กระนั้นก็มีประกายแวววาวด้วยความรักสนุก
เวลาปล่อยออกไปในดงกระต่ายป่า ฝูงบีเกิลจะขยายแถวกันออกไปเพื่อแกะรอยกลิ่น ส่วนหางก็โบกสะบัดไม่หยุด หากพบรอยหรือกลิ่น ก็มักจะส่งสัญญาณด้วยความตื่นเต้น นักล่ามักจะแต่งตัวด้วยเสื้อนอกสีเขียวตัดชั้นในสีขาว พอเห็นว่าจะลำ้หน้าเจ้านายไปมาก ก็จะหยุดรอ พอนายมาก็ควบกันต่อ โดยบรรเลงเพลงหมาไป
โดยที่เห็นว่ามันถูกกว่า จัดง่ายกว่าการขี่ม้าล่าหมาจิ้งจอกเป็นอันมาก การใช้หมาบีเกิลก็เลยเป็นที่นิยมกันขึ้นในสหรัฐ หลังจากที่หมาบีเกิลรุ่นใหม่ถูกนำเข้าไประหว่าง ทศวรรษที่ 1880และในปี 1890 นั้น ชาวเมืองนิวอิงก์แลนด์ก็ได้คิดค้นวิธี การใหม่ขึ้นคือ มีการประกวดความสามารถของหมาในการล่ากระต่าย โดยใช้หมาเป็นคู่ๆ หมาไม่จำเป็นจะต้องตามไปฆ่ากระต่ายให้ได้เพื่อเอาคะแนนชนะเลิศ และหมาตัวใดที่ตามสะเปะสะปะก็จะถูกตัดคะแนน ตัวไหนถูกตัดคะแนนน้อยสุดตัวนั้นชนะ หมาบีเกิลแข่งขันกันเป็นสองรุ่น รุ่น ตัวสูงขนาด 13-15 นิ้ว อีกรุ่น หนึ่งสูงตั้งแต่ 13 นิ้วลงมา เป็นแบบ " บีเกิลกระเป๋า " ของอังกฤษ
จะตัวเล็กหรือใหญ่ ก็ตาม หมาบีเกิลมันก็ใช้พลังของมันอย่างไม่ยอมแพ้ในการทดสอบภาคสนามหรือการล่าจริง ๆ ในทุ่งนักล่าย่อมจะรู้ทีท่าอันกระตือรือร้นของมันได้ดีเวลาใกล้เหยื่อเข้าไป
ในบ้านของคนอเมริกันนับพันนับหมื่นก็เลี้ยงเจ้าบีเกิลที่น่ารักนี่ไว้เป็นเพื่อน และสิ่งที่มันพอจะตามกลิ่นตามรอยได้ในยามนั้นก็คือ รองเท้าแตะของนายมัน
สูงเพียงไหล่ 10-15 นิ้ว นำ้หนัก 20-40 ปอนด์
